Onze reis werd vervolgd met de beroemde oranje STRAY-bus. De rit naar Vang Vieng was erg hobbelig, en we werden dan ook goed door elkaar geshaked en vaak wakker geschud. Het was een rit van ongeveer 6 uur, en het busje was voorzien van airconditioning. Helaas was de beenruimte erg beperkt, en moest je heel rechtop zitten, wilden je knieën niet stoten aan de stoel voor je. Slapen was onmogelijk. Maar aan alle nadelen zitten voordelen, het uitzicht was weerzinwekkend! We reden door de bergen en het was echt prachtig! We kwamen aan rond 2en en we hadden bedacht nog een keer af te hoppen (omdat we de volgende dag anders meteen weer weg moesten, voor eenzelfde busrit) Ook de kiwi’s, de Denen, Sammy (uit Engeland) en Justine (uit Canada) hopten af.

Vang Vieng staat bekend (en is berucht) om tuben. Je huurt een tube en gaat daarmee de rivier af. We hadden nu 2 en een halve dag dus we besloten dat de laatste dag te doen (wanneer de nieuwe groep was gearriveerd). De aankomst dag hebben we Vang Vieng een beetje bekeken, en het bleek helemaal niet zo groot te zijn. Overal kan je trouwens sandwiches, pannenkoeken en fruitshakes kopen bij kleine kraampjes op straat, tussen de 5000 kip en 20000 kip (€0.50 - €2.00). Erg handig voor een snel ontbijtje of een gezond en fris tussendoortje!

De volgende dag hebben we iedereen die weg ging uitgezwaaid en die middag gingen we naar de blue lagoon. De hoteleigenaar had een pick-up truck en wilde ons wel brengen voor 50.000 kip (€6.-) per persoon, retour. Dit was inclusief toegang. We mochten allemaal achterin. Het was een rit van 30 min. en we kwamen helemaal bezand aan (door de zanderige stoffige weg). Toen we naar binnen wilde moesten we toch nog voor de entree betalen, ook al hadden ze het echt heel duidelijk gezegd dat het al bij de prijs in zat. De blue lagoon was iets kleiner dan we hadden verwacht. Het was een soort klein stukje rivier, wat diepblauw was. Het was ongeveer 30m2. Er waren 2 grote boomtakken boven elkaar waar je uit kon springen en je kon als tarzan aan een liaan (touw) over het water slingeren.

De volgende dag arriveerde de nieuwe groep (van 4 mensen) waaronder de 2 Nederlanders die in Chiang Mai waren afgehopt. We gingen met z’n allen tuben (behalve het Engelse stel van 35 die ook gearriveerd waren). We stopten bij allerlei bars onderweg. De eerste had een modderpoel, waar ik mijn witte bikini een mooi nieuw kleurtje heb gegeven. De 2^e bar had dans muziek en een basketbalveldje. Bij de 3^e bar moesten we er helaas mee stoppen want we moesten voor 6 uur terug zijn. Na het eten zijn we direct ons bed ingedoken om wat slaap te hebben voor de busrit naar Vientiane!

We hadden weer een leuke hobbelige busrit met een nieuwe tourleader, Geo, die uit Laos kwam. Hij viel meteen in de smaak bij iedereen. Hij kon heel goed Engels en was heel klein hij lachte heel schattig. Hij wist natuurlijk heel veel over Laos, dus dat was wel erg leuk! De rit was iets minder erg dan die ervoor maar verreweg van comfortabel. We kregen een tour door Vientiane. De eerste stop was een museum over de oorlog tussen Amerika en Vietnam, waar Laos ook slachtoffer van was omdat alle bommen die Amerika teveel had op Laos werden gegooit, omdat het te gevaarlijk was om te landen met bommen aan boord. Het ging vooral om de gevolgen van de niet-ontplofte bommen, waardoor er ieder jaar nog steeds slachtoffers vallen. Erg heftig. Na het museum een tempel bezocht (de grootste van Laos), waar Chloe en ik niet naar binnen mochten omdat onze sarong helemaal onder in onze backpack zat, onder alle andere backpacks. Daarna gingen we naar de Arc de Triomphe van Laos, de overwinningspoort, die de regering van Laos heeft gebouwd van het geld wat ze hadden gekregen van Frankrijk, bedoeld om een luchthaven te bouwen.

Toen we alles hadden gezien en iedereen helemaal bezweet en moe was gingen we eindelijk naar het hostel (waar we in een grote dorm sliepen met z’n allen). We gingen naar een lokaal restaurantje en daar gingen we een soort Chinees fonduen op z’n Laos’ (was erg leuk, lekker je eigen soepje maken). Daarna ging iedereen naar een bar, en Maree en in naar het hostel omdat we allebei een beetje buikpijn hadden. De volgende ochtend vertrokken we naar onze volgende bestemming: Kong Lor!