Op de weg naar onze nieuwe bestemming, een villagestay in Xe Champone, maakten we verschillende stops. De eerste was een markt, waar iedereen een beetje onpasselijk werd, omdat het zo stonk, en er een hond lag die in stukken gesneden was en verkocht werd… De volgende stop was een bananenmarktje waar we vier zakken bananen kochten. Daarna gingen we naar een klein meertje met allemaal reuzenschildpadden, die we mochten voeren met sticky rice (de plakkerige rijst waar Laos om bekend staat). Daarna gingen we naar mijn favoriete plek, een tempel. Alle meisjes kregen een rok om en iedereen kreeg een soort witte doorzichtige sjerp om. Na een kwartiertje met 18 mensen in een 40 graden religieuze bibliotheek van 6 m2 te hebben gespendeerd gingen we naar de Monkey Forest. We namen allemaal wat banaantjes en de aapjes kwamen al snel op ons af! Op een gegeven moment waren het er zo veel dat ik een beetje bang werd, ze hadden namelijk best wel enge tandjes. Desondanks was het een hele leuke ervaring om zo veel aapjes van zo dichtbij te zien!

Na de Monkey Forest kwamen we aan bij onze homestay. Het was heel anders dan de vorige homestay want we sliepen met iedereen in een ruimte, maar dat was ook het hele huis. De vrouw (geen familie) die een extra huis had. Geo ging heerlijk voor ons barbecueën. Na het eten hebben we nog tot in de late uurtjes buiten gezeten en werd in vergezeld door Wiwa (Yuri’s kat), die in m’n armen in slaap viel.

De volgende dag vertrokken we weer veelte vroeg (6 uur) naar de volgende bestemming, Pakse. We stopten bij een waterval, die weer heel anders was dan die in Luang Prabang. Het was veel meer afgelegen en helemaal niet toeristisch. Yuri deed intussen een koffieplantage-tour, en nadat we weer omhoog waren geklommen zetten we onze reis voort met de oranje bus.

Het hostel was niet zo fijn, een beetje smerig.. Gelukkig was er wel airco! We gingen ergens heerlijk Indiaas eten en weer vroeg naar bed (je houdt het gewoon niet vol tot ’s avonds laat omdat het zo heet is en je elke dag zo vroeg op staat). De volgende dag was Sammy jarig, en stonden we om half 9 al weer aan de voet van een grote klim voor een tempel. Ik was het goed zat. Om half 9 is het zo’n 38 graden, niet overdreven, en je moet een lange broek aan en een shirt met korte mouwen, en dan een steile heuvel beklimmen voor 20 minuten. En als ik daar mijn grote interesse voor tempels bij optel, kwam ik tot de conclusie dat ik maar gewoon moet doen wat ik zelf wil, dus bleef ik beneden met een paar mensen.

Toen we bij de plek aankwamen waar we met Math, Simon, Chloe, Nicole, Sammy, Justine, Yuri en ik gingen kajakken, kregen we zielig broodje voor onze tocht begon. De bus zou er 1 uur over doen om naar Don Det door te rijden, en dat baarde ons al een beetje zorgen. Ik viel natuurlijk bij het instappen al in het water. De tocht begon leuk en iedereen ging actief van start tot onze zorgen waar werden gemaakt, het was minimaal 3 uur varen. Iedereen was het na een uur al zat, vooral omdat het landschap niet echt bijzonder was. Bruine rivier met bomen er langs. Na 2 uur begon het keihard te waaien, windtegen. Op een gegeven moment gingen we maar liedjes zingen met de tekst hoe stom kajakken wel niet was. Eigenlijk was het laatste stukje het grappigst, niemand deed nog z’n best en na 3 en een half uur kwamen we helemaal uitgeput, schor en hongerig aan in Don Det. Onze accommodatie waren ‘’riverside’’ bungalowtjes. Ze waren erg vies helaas, en we zagen niet veel rivier. Uit het putje kwam zwart water dat naar rotte eieren stonk, en het was erg benauwd.. Gelukkig had Yuri lekker eten met vlieg, mier, en haar erin J. Die avond gingen we uit om Sammy’s verjaardag te vieren en het was een super avond! De volgende dag werden we wakker en bleek Math enorm ziek te zijn en de hele nacht te hebben overgegeven.. En daar gingen we! Naar Cambodja!!