Kampot & Koh Tunsay (Rabbit Island)
De volgende ochtend ontmoette we onze nieuwe tourleader, Coco. Hij was Cambodjaans en wist dus veel over Cambodja. De taal is hier veel ingewikkelder dan Thais en Loas’, het is heel anders en moeilijk te onthouden. Hallo is ‘sour sedey’ en dankjewel is ‘or kun’. Dat lijkt dus helemaal niet op het Thais en Laos’.
We reden in 2 uur naar Kampot, waar we met zn 8en scootertjes huurden en naar het National Park hoog in de bergen reden. Het was een rit van 40 km omhoog, en we deden er 2 uur over om helemaal boven aan te komen. Als eerste moesten we door het chaos verkeer, en dat was best een opgave. Je leert op een gegeven moment wel hoe het werkt, vaak moet je gewoon rijden en veel toeteren. De weg naar boven was de mooiste weg die we hier in Azie hebben gezien (waarschijnlijk omdat dat van het National park was). Boven was het erg koud en reden we de hele tijd door de wolken, waardoor je geen hand voor ogen zag. Ook regende het op sommige plekken. We gingen eten bij een creapy verlaten restaurantje, waar we maar gewoon noodles kochten in het winkeltje en dat opaten. We kwamen boven aan en het uitzicht was fantastisch. Van het National park hebben we uiteindelijk niet zoveel gezien omdat we geen tijd meer hadden, maar al met al was het rijden heel erg leuk! Na 1,5 uur kwamen we weer beneden aan en was het weer het lekkere Aziatische temperatuurtje.
Meteen toen we terugkwamen vertrokken we weer, en Coco liet ons Kampot een stukje zien. Het was een erg knus dorpje! We gingen op een vuurvliegjes boottour over een rivier. De boot was omhangen met kerstlichtjes en we kregen een box waar we onze eigen muziek op konden draaien. Na de tour hebben we pork ribs gegeten en met een tuktuk naar het guesthouse vertrokken.
De volgende dag vertrokken we naar Koh Tunsay, ook wel Rabbit Island genoemd. Het was een half uurtje rijden en een half uurtje met een boot. Het was een totaal ander eiland dan Koh Rong Sanloem, het strand was veel grover en de zee was wat bruiner. Op het eiland was nauwelijks iets. Alleen aan de kust waar wij zaten waren een paar bungalowtjes en er waren 2 restaurantjes. Ook was er maar beperkt zoetwater en stroom. We hebben de hele middag gezwommen en eigenlijk niks gedaan. Na een gezellige avond gingen we slapen in onze ‘back to basic’ Bamboehutjes. Dan denk je: dat wil ik wel een keer meemaken! Nou dat wil je niet meemaken. ‘s Nachts werd ik wakker met een enorme migraine aanval en het was verschrikkelijk heet (er was geen fan). Ik kon niet slapen door de pijn en de hitte en Yuri was een beetje in paniek omdat hij niks voor me kon doen. Een douche nemen zat er niet in want die was er niet (een emmer met troebel water waar je ook de wc doorspoelde in een donker hok met enge beesten was de douche). Na een verschrikkelijke nacht stonden we op en hoorden we dat bijna iedereen wel een verschrikkelijke nacht had gehad. Op 2 kamers was een slang naar binnen gekropen en iedereen had het verschrikkelijk benauwd gehad.
Maar goed, de nacht was voorbij, en we vertrokken naar onze laatste Stray-stop, de hoofdstad Phnom Penh!
Sihanoukville & Koh Rong Sanloem
We vertrokken om 6 uur naar Sihanoukville, waar iedereen erg naar verlangde! Het was een rit van 12 uur, maar gelukkig hadden we een hele grote bus met stoelen die naar achter konden en was het een platte weg! Halverwege stopten we en ik had een verlaat ochtendhumeur. De tempel sloeg ik dus even over en ik ging in een hangmat lezen waar ik een eigen waaierassistente kreeg. Het jongetje staarde me maar aan en bleef maar door waaieren. Ik vond het moeilijk of ik hem geld moest geven of moest wachten tot de rest terug kwam. De rest kwam al snel terug en ik zag dat er meer kinderen aan iedereen gekleefd waren. Brad vertelde ons dat ze al het eten kregen wat wij niet op konden dus dat je geen geld hoefde te geven. We kregen een maaltijd voorgeschoteld en er bleef genoeg over voor alle kinderen.
We zette onze reis weer voort en kwamen om 7 uur in Shihanoukville aan. Sihanoukville is een plaats aan de kust en we gingen eten op het strand, HET STRAND!! Het was een toeristisch strand en er kwamen de hele tijd kinderen en vrouwen dingen verkopen, wat soms best vervelend was, want ze bleven erg aandringen. De kinderen zijn erg slim, ze zeggen vaak oké als je nee dank je zegt maar dan zeggen ze dat als je het koopt je het wel bij hen moet kopen. Als niks werkt dat proberen ze de steen papier schaar tactiek. Als je verliest moet je een armbandje kopen en als je wint krijg je er een gratis. Natuurlijk trapte ik erin en ik verloor. Haha. Ook verkopen de vrouwen vuurwerk en dat is niet goed vuurwerk waardoor het vaak direct afgaat en je eten vol met as zit. Erg fijn haha.
Maar goed, de volgende dag was ik aan de beurt met ziek zijn en heb ik de hele dag in bed gelegen en is Yuri met de rest naar Otres Beach gegaan, een verlaten strand ergens 10 km verderop. We hadden besloten 2 keer af te hoppen en dus even een weekje bij te komen van al het reizen.
De dag erna voelde ik me stukken beter en hadden we met z’n 8en 4 scootertjes gehuurd om weer naar Otres Beach te gaan. Math, Simon, Yur en ik reden en Justine, Chloe, Sammy en Rob gingen achterop. Simon had geen internationaal rijbewijs en Math had geen zin om hem te pakken in het guesthouse. En ja hoor, waar de scooterverhuurster ons voor had gewaarschuwd gebeurde. Bij de eerste hoek van de straat werden we aangehouden door de politie en kregen Math en Simon een boete van 10 dollar. We moesten tanken en we zochten ons een ongeluk naar het tankstation, die om de hoek zou moeten zijn. Na even zoeken kwamen we er achter dat het gewoon een kraampje was met bacardiflessen vol benzine. Toen we eenmaal getankt hadden gingen we op weg. WIEHOEE wat was dat leuk!! Ik voelde me net een kind met zijn nieuwe speelgoed! Wat kan dat hard!! (Ja mam, pap, dat willen jullie niet horen natuurlijk, maar ik ben nog steeds in leven!) Na een ritje over een hele mooie weg kwamen we aan bij een prachtig paradijsje! Witte stranden, blauwgroene zee. We waren erg toe aan verkoeling en rende de zee in. HELAAS PINDAKAAS. Het water was gloeiend heet, haha. ’s Avonds kwamen Nicole, Maree, Danny en Mark aan en gingen we weer eten aan het strand.
We hadden besloten om een boot met kapitein te huren voor 60 dollar en daarmee de hele dag te gaan varen en snorkelen. Het snorkelen was niet heel spectaculair, want het waren niet heel veel vissen, maar het koraal en de riffen waren heel interessant. Op de terugweg brak de schroef af, maar de bestuurder was er op voorbereid en toverde zo een andere tevoorschijn! Na 10 minuutjes voeren we alweer! ’s Avonds heel lekker Mexicaans gegeten!
Dag 4 in Sihanoukville gingen we met de Ferry naar Koh Rong Sanloem. Het was een uur varen en om 4 uur kwamen we aan op het mooiste bounty-eiland ooit. Witte fluweelzachte stranden en een azuurblauwe warme zee. Onze accommodatie was aan de andere kant van het eiland en we moesten daarvoor 3 kwartier door de jungle lopen. We kwamen druipend van het zweet aan, aan de andere kant. Onze accommodatie was een hangende tent die tussen 3 bomen gespannen was. Hij hing aan de rand van de jungle, en we hadden uitzicht op zee. De eigenaren waren Frans en het was pas een week open. Ze hadden ons eigenlijk een dag later verwacht dus ze moesten iets improviseren voor het eten. Het eten was ondanks dat heerlijk! Aardappelpuree met kip in champignonsaus en spaghetti Bolognese. Het voelde zoals thuis want de pannen werden gewoon op tafel gezet en je kon zelf opscheppen. We waren trouwens met de Kiwi’s, de Denen, de Nederlanders, de Noren en Sammy.
De volgende dag huurden we een snorkelset en gingen we snorkelen. Het water was niet zo helder door de golven, maar als je een stukje uit de kust zwom was het wel beter! ‘s Avonds hadden de Fransen voor ons een barbecue bereid. Na het eten deden we bierestafette! Mark en Chloe hadden allemaal wilde dieren gezien zoals een toekan, een slang een vliegende eekhoorn, etc. Yuri en ik kwamen niet verder dat een hele berg mieren en muggen, ook erg interessant.. haha. De volgende dag wilde de boot terugboeken en Nicole en Mark gingen dat regelen. Ze kwamen terug met sippe gezichten dat alle boten van de hele dag vol zaten. Dat betekende dat we niet op tijd zouden zijn voor de bus de volgende dag dus iedereen baalde als een stekker. Toen er een man kwam vragen of de boot vol zat, moesten Mark en Nicole wel toegeven dat het een grapje was…… Haha. Na een bootrit met hoge golven en kostende mensen kwam we weer aan in Sihanoukville. We gingen eten en Yuri bestelde een wrap met gekruide kip. Die was helaas oneetbaar, en iedereen probeerde het en liep rood aan en begon spontaan te zweten, oepsie.. Maree en ik namen nog een voetmassage en we gingen daarna naar bed om de volgende dag te vertrekken naar Kampot.
Siem Reap & Battambang
Onze reis naar Cambodja was welgezegd niet fijn. Zodra we de grens overstaken en onze tourleader Geo gedag zeiden begon onze heldhaftige tocht. We hadden 2 minivans die ons naar Siem Reap brachten. Onze minivan eigenaar had besloten meteen even een berg hout van ongeveer een heel bos met ons te vervoeren in zijn minivan. Zo hadden wij de dankbare taak om 5 uur lang met onze benen omhoog te zitten! Joepie!!
Cambodja is weer heel anders dan Laos en Thailand. In Thailand rijden ze aan de linkerkant van de weg, in Laos rechts en in Cambodja links en rechts (hoewel het eigenlijk rechts hoort te zijn). Zo is het verkeer een totale chaos wat het wel een enerverend ritje maakt haha. Ze houden hier erg van toeteren. Ze toeteren de hele tijd, ook als er niets gebeurd. Ook is de currency een chaos. Je hebt maar liefst 2 betaalmiddelen. US Dollars en Khmer Real. 1 dollar is tegenwoordig 1 euro, dus dat is simpel. 4000 real is 1 dollar. Aan centen doen ze niet, onder de 1 dollar betaal je gewoon met real.
Terug naar onze reis, om 7 uur kwamen we aan bij ons hostel, waar we met alle meisjes een dorm hadden. Het was een fijne kamer, grote zachte bedden, de douche had niet veel druk maar ach, er was een ZWEMBAD!!! Geen douche nodig! Nicole dacht de druppende wastafel te maken door en een beetje aan te rammelen, maar helaas pindakaas (als Liesbeth dit leest, ik moest meteen aan jou wastafelavontuur denken, haha) de pijp brak en als je de kraan aanzette kwam alles er linearecta aan de onderkant uit haha. Oepsiepoepsie.
Ook de airco begaf het in de nacht.. he, kon er ook wel bij, we hadden tenminste zachte bedden!
De volgende ochtend stonden we om 4 uur (4 UUR :0) op om naar de sunrise te gaan kijken bij de grote tempel Ankor Wat. Het was een prachtige zonsopgang maar met iets te veel chinezen met selfiestick als je het mij vraagt. De tempel was erg mooi! (ja je gelooft het of niet haha). We hadden een dagpas en gingen langs nog 2 tempels. We waren erg blij dat we het ’s ochtend hadden gedaan omdat het ’s middags gewoon niet uit te houden is. De 2e tempel was wat minder indrukwekkend en we raakten iedereen kwijt. De 3e tempel was erg mooi, met allemaal reusachtige bomen. Toen we teruggingen voelde Maree zich ineens erg ziek, en ook Yuri voelde zich niet lekker. Maree Yuri en ik gingen in onze kamer slapen en we werden wakker gemaakt door een Cambodjaanse jongen die onze airco kwam maken (het was inmiddels 40 graden in onze kamer). Intussen werden Maree en Yuri zieker en zieker en renden ze om beurten naar de wc om over te geven. Ik speelde voor zuster terwijl meneer de aircoman rustig doorging met de airco maken. Na 2 uur was hij klaar.
Om 7 uur ging ik met de rest naar het circus. Het was echt heel bijzonder. Het was geen normaal circus. Er waren geen dieren en clowns, alleen maar acrobaten die terwijl ze allemaal trucs deden een verhaal uitbeeldde. Na het circus gingen we naar het hostel terug en de Maree en Yuri waren er niet beter aan toe.. Yuri sliep bij ons op de kamer en na veel gekots viel uiteindelijk iedereen in slaap.
De volgende dag was weer een reisdag en Yuri voelde zich net ‘’goed’’ genoeg om mee te gaan met de bus. Maree daarentegen en ook Nicole die het ook te pakken had waren genoodzaakt af te hoppen. Chloe ging wel met ons mee en we zouden ze weer meeten in Sihanoukville. Maar eerst gingen we naar Battambang, de voormalige hoofdstad van Cambodja. We hadden ook weer een nieuwe tourleader, Brad, uit Engeland. Voordat we naar onze homestay gingen (want daar sliepen we) gingen we naar de dark cave en de killing cave. De dark cave kon je niet in maar je kon hem van een afstandje zien. Het bijzondere aan de dark cave was dat er om 5 uur miljoenen, maar echt miljoenen vleermuizen uit kwamen vliegen. En het hield niet op, het bleef een uur doorgaan. De killing cave was een klein stukje rijden achterop op scootertjes, de bergen in. Het verhaal achter de killing cave was verschrikkelijk. Nog geen 30 jaar geleden…..
We reden met de bus naar onze homestay waar we nog een stukje naartoe moesten lopen. Er waren 5 kinderen (ik had kleurpotloodjes en kleurboekjes voor ze gekocht) en het was een erg gezellig gezin. Onze slaapplek was erg mooi, allemaal 2 persoonsbedden in 1 ruimte boven het huis. Het kleinste meisje was 3 en enorm schattig, ze wilde de hele tijd op mijn schoot zitten en kleuren. Na onze zelfgemaakte loempia’s en een heerlijke maaltijd gingen we nog wat spelen met de kinderen (allemaal spelletjes waar we vaak niks van snapten, en gewoon maar was deden, en ze de hele tijd moesten lachen, omdat we er niks van bakten). Daarna konden we douchen (!) en gingen we naar bed.
Villagestay, Pakse & Don Det
Op de weg naar onze nieuwe bestemming, een villagestay in Xe Champone, maakten we verschillende stops. De eerste was een markt, waar iedereen een beetje onpasselijk werd, omdat het zo stonk, en er een hond lag die in stukken gesneden was en verkocht werd… De volgende stop was een bananenmarktje waar we vier zakken bananen kochten. Daarna gingen we naar een klein meertje met allemaal reuzenschildpadden, die we mochten voeren met sticky rice (de plakkerige rijst waar Laos om bekend staat). Daarna gingen we naar mijn favoriete plek, een tempel. Alle meisjes kregen een rok om en iedereen kreeg een soort witte doorzichtige sjerp om. Na een kwartiertje met 18 mensen in een 40 graden religieuze bibliotheek van 6 m2 te hebben gespendeerd gingen we naar de Monkey Forest. We namen allemaal wat banaantjes en de aapjes kwamen al snel op ons af! Op een gegeven moment waren het er zo veel dat ik een beetje bang werd, ze hadden namelijk best wel enge tandjes. Desondanks was het een hele leuke ervaring om zo veel aapjes van zo dichtbij te zien!
Na de Monkey Forest kwamen we aan bij onze homestay. Het was heel anders dan de vorige homestay want we sliepen met iedereen in een ruimte, maar dat was ook het hele huis. De vrouw (geen familie) die een extra huis had. Geo ging heerlijk voor ons barbecueën. Na het eten hebben we nog tot in de late uurtjes buiten gezeten en werd in vergezeld door Wiwa (Yuri’s kat), die in m’n armen in slaap viel.
De volgende dag vertrokken we weer veelte vroeg (6 uur) naar de volgende bestemming, Pakse. We stopten bij een waterval, die weer heel anders was dan die in Luang Prabang. Het was veel meer afgelegen en helemaal niet toeristisch. Yuri deed intussen een koffieplantage-tour, en nadat we weer omhoog waren geklommen zetten we onze reis voort met de oranje bus.
Het hostel was niet zo fijn, een beetje smerig.. Gelukkig was er wel airco! We gingen ergens heerlijk Indiaas eten en weer vroeg naar bed (je houdt het gewoon niet vol tot ’s avonds laat omdat het zo heet is en je elke dag zo vroeg op staat). De volgende dag was Sammy jarig, en stonden we om half 9 al weer aan de voet van een grote klim voor een tempel. Ik was het goed zat. Om half 9 is het zo’n 38 graden, niet overdreven, en je moet een lange broek aan en een shirt met korte mouwen, en dan een steile heuvel beklimmen voor 20 minuten. En als ik daar mijn grote interesse voor tempels bij optel, kwam ik tot de conclusie dat ik maar gewoon moet doen wat ik zelf wil, dus bleef ik beneden met een paar mensen.
Toen we bij de plek aankwamen waar we met Math, Simon, Chloe, Nicole, Sammy, Justine, Yuri en ik gingen kajakken, kregen we zielig broodje voor onze tocht begon. De bus zou er 1 uur over doen om naar Don Det door te rijden, en dat baarde ons al een beetje zorgen. Ik viel natuurlijk bij het instappen al in het water. De tocht begon leuk en iedereen ging actief van start tot onze zorgen waar werden gemaakt, het was minimaal 3 uur varen. Iedereen was het na een uur al zat, vooral omdat het landschap niet echt bijzonder was. Bruine rivier met bomen er langs. Na 2 uur begon het keihard te waaien, windtegen. Op een gegeven moment gingen we maar liedjes zingen met de tekst hoe stom kajakken wel niet was. Eigenlijk was het laatste stukje het grappigst, niemand deed nog z’n best en na 3 en een half uur kwamen we helemaal uitgeput, schor en hongerig aan in Don Det. Onze accommodatie waren ‘’riverside’’ bungalowtjes. Ze waren erg vies helaas, en we zagen niet veel rivier. Uit het putje kwam zwart water dat naar rotte eieren stonk, en het was erg benauwd.. Gelukkig had Yuri lekker eten met vlieg, mier, en haar erin J. Die avond gingen we uit om Sammy’s verjaardag te vieren en het was een super avond! De volgende dag werden we wakker en bleek Math enorm ziek te zijn en de hele nacht te hebben overgegeven.. En daar gingen we! Naar Cambodja!!
Kong Lor, Grotten en Tha Kek
Na nogmaals een wilde rit in onze oranje bus (waar we inmiddels wel aan waren gewend) kwamen we aan in Kong Lor. Tussen de bergen lag een platte land met heel veel plantages (tabak, rijst, etc.) lag een klein dorpje, Kong Lor. Het was prachtig! Eigenlijk was het gewoon 1 straat met allemaal kleine zijstraatjes en huisjes en een paar guesthouses. Wij hadden een prima guesthouse inclusief huisdier op onze kamer: een hagedis (volgens Yuri een gekko…). Ook hadden we kolonies mieren, dat was wat minder. Muggen zijn er ook maar die vinden mij op de een of andere manier niet lekker J. (Op het moment dat ik dit herschrijf op de computer heb ik spijt van dat ik dat heb gezegd haha). Iedereen raakt trouwens wel een beetje gewend aan alle beestjes die zich hebben gesteld op hun kamer. Over diertjes gesproken, en lopen hier onwijs veel koeien overal, vaak staan ze midden op de weg. Ook zijn overal baby diertjes, en vooral puppy’s, echt heel erg leuk. Alle jongens laten zich hierdoor ook van hun zwakke kant zien ;).
De aankomst dag hebben we gegeten in een minirestaurantje die voor ons geloof ik nog nooit zoveel gasten in een keer heeft gehad. Na een lekker maaltje en biertje naar bed gegaan, en nog even gelezen. De volgende dag gingen we naar de 7 km lange grot in Kong Lor, die maar 1 km van het guesthouse lag. We konden met 3 personen in een bootje door de grot. Ik zat met Nicole en Sammy in een bootje. Het was echt pik donker en we kregen allemaal een hoofdzaklamp. Het was een interessant ritje. We liepen meerdere keren vast en moesten dan uitstappen om te duwen, maar dat was lastig in het donker en vaak viel je bijna om omdat je tegen een steen aanliep of het water ineens diep was. Zo verloor Sammy bij een elegante val haar slipper (en er was behoorlijk wat stroming) en probeerde Nicole hem te grijpen, maar dat mislukte en ook zij ging kopje onder.. haha. En ik bleef voor de verandering eens droog!! Na de grot gingen we voor de grot in een soort blue lagoon (heel blauw meertje) zwemmen en van een grote rots springen. Na weer in hetzelfde restaurantje te hebben gegeten (veel keus was er niet met 14 personen, haha) ging Yuri voetballen tegen een team uit het dorp. ’s Avonds keken we nog een film en gingen we naar bed om de volgende dag vroeg te vertrekken naar Tha Kek.
Onze reis werd vervolgd en we reden in 6 uur naar Tha Kek. We hadden een mooi hotel met prachtig uitzicht over de Mekong rivier met aan de andere kant Thailand. Het landschap was inmiddels veranderd naar plat land. We hadden voor de verandering een stenen bed, maar dit keer was het echt een houten plank met een laken erover. We gingen heerlijk eten in een Duits restaurant met lekkere burgers en steak, en goeie frietjes.
Vang Vieng en Vientiane
Onze reis werd vervolgd met de beroemde oranje STRAY-bus. De rit naar Vang Vieng was erg hobbelig, en we werden dan ook goed door elkaar geshaked en vaak wakker geschud. Het was een rit van ongeveer 6 uur, en het busje was voorzien van airconditioning. Helaas was de beenruimte erg beperkt, en moest je heel rechtop zitten, wilden je knieën niet stoten aan de stoel voor je. Slapen was onmogelijk. Maar aan alle nadelen zitten voordelen, het uitzicht was weerzinwekkend! We reden door de bergen en het was echt prachtig! We kwamen aan rond 2en en we hadden bedacht nog een keer af te hoppen (omdat we de volgende dag anders meteen weer weg moesten, voor eenzelfde busrit) Ook de kiwi’s, de Denen, Sammy (uit Engeland) en Justine (uit Canada) hopten af.
Vang Vieng staat bekend (en is berucht) om tuben. Je huurt een tube en gaat daarmee de rivier af. We hadden nu 2 en een halve dag dus we besloten dat de laatste dag te doen (wanneer de nieuwe groep was gearriveerd). De aankomst dag hebben we Vang Vieng een beetje bekeken, en het bleek helemaal niet zo groot te zijn. Overal kan je trouwens sandwiches, pannenkoeken en fruitshakes kopen bij kleine kraampjes op straat, tussen de 5000 kip en 20000 kip (€0.50 - €2.00). Erg handig voor een snel ontbijtje of een gezond en fris tussendoortje!
De volgende dag hebben we iedereen die weg ging uitgezwaaid en die middag gingen we naar de blue lagoon. De hoteleigenaar had een pick-up truck en wilde ons wel brengen voor 50.000 kip (€6.-) per persoon, retour. Dit was inclusief toegang. We mochten allemaal achterin. Het was een rit van 30 min. en we kwamen helemaal bezand aan (door de zanderige stoffige weg). Toen we naar binnen wilde moesten we toch nog voor de entree betalen, ook al hadden ze het echt heel duidelijk gezegd dat het al bij de prijs in zat. De blue lagoon was iets kleiner dan we hadden verwacht. Het was een soort klein stukje rivier, wat diepblauw was. Het was ongeveer 30m2. Er waren 2 grote boomtakken boven elkaar waar je uit kon springen en je kon als tarzan aan een liaan (touw) over het water slingeren.
De volgende dag arriveerde de nieuwe groep (van 4 mensen) waaronder de 2 Nederlanders die in Chiang Mai waren afgehopt. We gingen met z’n allen tuben (behalve het Engelse stel van 35 die ook gearriveerd waren). We stopten bij allerlei bars onderweg. De eerste had een modderpoel, waar ik mijn witte bikini een mooi nieuw kleurtje heb gegeven. De 2e bar had dans muziek en een basketbalveldje. Bij de 3e bar moesten we er helaas mee stoppen want we moesten voor 6 uur terug zijn. Na het eten zijn we direct ons bed ingedoken om wat slaap te hebben voor de busrit naar Vientiane!
We hadden weer een leuke hobbelige busrit met een nieuwe tourleader, Geo, die uit Laos kwam. Hij viel meteen in de smaak bij iedereen. Hij kon heel goed Engels en was heel klein hij lachte heel schattig. Hij wist natuurlijk heel veel over Laos, dus dat was wel erg leuk! De rit was iets minder erg dan die ervoor maar verreweg van comfortabel. We kregen een tour door Vientiane. De eerste stop was een museum over de oorlog tussen Amerika en Vietnam, waar Laos ook slachtoffer van was omdat alle bommen die Amerika teveel had op Laos werden gegooit, omdat het te gevaarlijk was om te landen met bommen aan boord. Het ging vooral om de gevolgen van de niet-ontplofte bommen, waardoor er ieder jaar nog steeds slachtoffers vallen. Erg heftig. Na het museum een tempel bezocht (de grootste van Laos), waar Chloe en ik niet naar binnen mochten omdat onze sarong helemaal onder in onze backpack zat, onder alle andere backpacks. Daarna gingen we naar de Arc de Triomphe van Laos, de overwinningspoort, die de regering van Laos heeft gebouwd van het geld wat ze hadden gekregen van Frankrijk, bedoeld om een luchthaven te bouwen.
Toen we alles hadden gezien en iedereen helemaal bezweet en moe was gingen we eindelijk naar het hostel (waar we in een grote dorm sliepen met z’n allen). We gingen naar een lokaal restaurantje en daar gingen we een soort Chinees fonduen op z’n Laos’ (was erg leuk, lekker je eigen soepje maken). Daarna ging iedereen naar een bar, en Maree en in naar het hostel omdat we allebei een beetje buikpijn hadden. De volgende ochtend vertrokken we naar onze volgende bestemming: Kong Lor!
Luang Prabang, Olifanten en Watervallen!
Daar zijn we weer!
We kwamen aan in Luang Prabang en hadden daar een guesthouse. Toen we wilden douchen merkte we dat onze douche stuk was.. we kregen een andere kamer (met alleen koud water). Zo gaat dat hier in Laos! We konden er wel mee leven want het was toch de hele dag heel heet dus een koude douch was wel fijn! ’s Avonds gingen we naar een burger restaurant met mode- en hiphopshow. Met het eten ging het helemaal mis omdat er nog maar 6 burgers waren en de meeste mensen iets anders moesten nemen. De modeshow en hiphopshow waren daarentegen heel leuk en het was heel gezellig. Na het eten naar de Utopiabar gegaan, wat een hele gezellige plek was (was een soort hele grote tuin met overal kussentjes en kleedjes), en daarna gaan bowlen! Bowlen was bijna precies hetzelfde als in Nederland, alleen dan wat chaotischer en minder luxe natuurlijk. Na het bowlen was de helft dronken en de helft moe dus ging iedereen naar het guesthouse terug.
De volgende dag hadden we een vrije dag en hadden Yuri en ik besloten om iets met olifanten te doen. We werden vroeg opgepikt door een minivan die ons naar het olifantenkamp bracht. We kwamen aan in een werkelijk paradijsje. Er waren zo’n 12 olifanten met hun eigenaren (mahout) Het ‘kamp’ was een prachtig resort met uitzicht op een rivier. Er waren allemaal kleine hutjes waar je kon eten en er was een zwembad (met bar). Je kon er ook slapen. Als eerste kregen we uitleg over de olifanten. Onze gids vertelde hoe we ze moesten aanspreken in Lao, en hoe we op ze moesten klimmen. Als je ‘seung seung’ zei dan tilde ze haar poot op zodat je op haar kon klimmen (met moeite haha). Er waren alleen maar vrouwtjes omdat die niet agressief worden. Je zat dan op haar nek en de mahout op haar rug. Iedereen mocht een oefenrondje doen. Daarna mochten we in een mandje op de rug (wat ik er wel een beetje zielig vond uitzien). We maakten een tour over land en door de rivier en je mocht op haar nek zitten als je wilde. Na de rit gingen we met de boot naar de andere kant van de rivier om een baby olifantje te gaan bekijken. Onze gids zei dat het babyolifantje nog wel eens een beetje agressief kon worden als hij geen eten kreeg. Yur en ik gingen met onze rug naar het babyolifantje en de moederolifant staan. En ja hoor, daar had het olifantje me te pakken! En kijk maar op de foto waar! Haha! Na de lunch met een prachtig uitzicht gingen we met de olifanten zwemmen. Wauw! Wat een ervaring was dat!! We mochten ze wassen met een grote borstel en als je ‘boem boem’ zei dan spetterde de olifant je nat met zijn slurf. Na een biertje in het zwembad zat het erop en vertrokken we. ’s Avonds ging Yur met alle jongens voetballen tegen een Lao Team en ik met de rest naar de avond markt. We hadden besloten af te hoppen want we wilden wel even relaxen, na zo veel te hebben gedaan. Maree, Chloe, Nicole (Kiwi), Math, Simon (Deens) Rob, Beth (Engels) en Marthe (Nederlands) hopten ook af, en dus hadden we met z’n 10en nog 3 dagen extra in Luang Prabang.
De volgende dag gingen we met Math, Simon, Beth en Rob naar de watervallen in Luang Prabang. We kwamen aan en we stonden met open monden te kijken. Zo mooi! Na helemaal omhoog, en weer naar beneden te zijn geklommen (wat best wel zwaar was, en heel stijl en glad), en een heerlijke duik te hebben genomen gingen we weer terug met Sahn (de tuktukdriver) die we elke keer belden als we hem nodig hadden. Na de watervallen gingen we met de mensen die waren afgehopt (de rest was ’s ochtends vroeg vertrokken) weer naar de avondmarkt om te eten. Helaas hadden we het verkeerde uitgekozen, wat echt niet lekker en koud bleek te zijn (terwijl het er zo lekker uit zag). Na het eten gingen we naar een bar om de hoek en werd het een hele gezellige avond ;). De volgende dag was iedereen moe en hebben we niet veel gedaan. ’s Avonds voelde iedereen zich ineens weer supergoed, en de nieuwe groep was inmiddels gearriveerd. We gingen weer naar dezelfde bar en het werd wederom heel gezellig. De volgende dag gingen we met onze oude ‘groepje’ naar een zwembad in de buurt. ’s Avonds ging Beth met een andere tour mee dus zwaaiden we haar uit. Na het eten hebben we een film gekeken op iemands kamer en daarna lekker gaan slapen. De volgende dag vertrokken we vroeeeeg richting Vang Vieng!
Houay Xai, Mekong rivier en Homestay
Sabaidee!
Na een tijd in de minivan te hebben gezeten kwamen we aan bij de grens van Laos. Daar moesten we ons visum aanvragen, en ons paspoort een aantal keer laten zien. Na een boel papierwerk mochten we toch echt Laos in, en daar stonden de tuktukjes al op ons te wachten. Laos heeft een heel ander landschap dan Thailand. Het is veel bergachtiger, er zijn meer roodsteenachtige wegen (geen wegen dus), en het helemaal niet dichtbevolkt (Laos heeft 6.7 miljoen inwoners, en een bevolkingsdichtheid van 28 mensen per km2. Nederland heeft 450.). De tuktukdrivers brachten ons naar ons guesthouse waar we werden verwelkomd met een airco! (die het zelfs deed!) Na even te zijn bijgekomen van de reis gingen we lekker uit eten op een plek met uitzicht op de Mekong rivier. Was erg lekker eten maar wel een beetje duur, wat we niet hadden verwacht, omdat ons was verteld dat het eten nog veel goedkoper dan in Thailand was. We betaalden ongeveer 6 euro per maaltijd (dat is natuurlijk alsnog belachelijk goedkoop ;)) Yuri is na het eten nog een biertje met een paar mensen drinken, maar ik was moe en gin met Nicole naar het guesthouse.
De volgende dag vertrokken we wederom vroeg met een slowboat naar onze volgende bestemming. Het was een hele fijne boot waar een familie in woonde. Hij was bedoeld voor 100 mensen maar wij zaten er alleen met onze groep in (ongeveer 20 mensen). Na 7 uur te hebben gevaren (wat een heerlijk tochtje was) kwamen we aan bij onze bestemming: een heel klein dorpje met de naam Ban Pak Nguey. Daar hadden we een Home stay, dus sliepen we in iemands huis. Het was op een berg dus we kwamen allemaal bezweet en oververhit aan door het naar boven lopen (ook hier is het rustig 41 graden). Het was een gezin, maar er waren heel veel mensen, dus de samenstelling was me niet helemaal duidelijk. We hadden voor Laos een extra guide gekregen (die uit Laos kwam): Sian. Hij liet ons het dorpje zien en we gingen naar een schooltje. Er waren 3 klassen, waar ongeveer 15 kinderen in zaten. We mochten met ze spelen, en ze vonden het heel leuk om foto’s van zichzelf terug te zien. De jongens gingen allemaal voetballen en de meisjes gingen springtouwen, zakdoekje leggen en hinkelen. (Yuri had zijn teen bij het voetballen heel erg gekneusd, en hij was helemaal paars.) Ik had al snel 2 bodyguards die mijn hand niet wilden loslaten.
We gingen weg, naar een klein tempeltje en alle kindjes gingen met ons mee. Ik had het gevoel dat we kinderen aan het ontvoeren waren maar dat bleek heel normaal te zijn. Alle meisjes hadden een lange broek aan (schouders en knieën moeten bedekt zijn) en het zweet liep met straaltjes van ons af. Daarom leek het iedereen een goed idee om een duik in de rivier te nemen. Wederom gingen er weer een paar kinderen mee om ook te zwemmen (de wat oudere). De stroming was erg sterk dus je moest een beetje oppassen, maar het water was heerlijk verkoelend. We klommen weer naar boven en daar stond het eten op tafel (enorme porties eten), gekookt door alle vrouwen van het gezin. Na het eten gingen we iets speciaals doen: een baci-ceremonie. Een baci-ceremonie is bedoeld voor reizigers, zodat zij hun ziel meenemen en niet daar achterlaten.
We moesten in een cirkel zitten, rond een tafeltje, waar allemaal bordjes met eten op stonden. Op de bordjes lagen 4 dingen: een banaan, een gekookt ei, een bananenblad met sticky rice gedrenkt in coconut milk, (kortom: Yuri’s favo maal) en een klein bosje bloemen. We kregen een bloemenketting om en de meisjes moesten op een bepaalde manier zitten, zodat je tenen nergens heen wezen jongens konden die houding niet dus die mochten gewoon zitten (je kan je dus wel voorstellen dat het niet zo’n fijne houding was). We moesten allemaal het tafeltje aanraken, en de vader (ik nam aan dat het de vader was) zei een gebed in het Monks (monnikentaal). Daarna aten we het eten op, en kregen we een shot laolao whisky (erg ranzig en sterk, 50%). Weer allemaal het tafeltje aanraken en weer een gebed. Toen moesten we ons omkeren, en kwamen er 1 voor 1 mensen langs (wel 25) om ons aan beide polsen een wit touwtje om te doen, terwijl ze een gebed zeiden. En het hield maar niet op. Ik moest op een gegeven moment echt m’n lach inhouden, want ik ging even terug naar de realiteit en dan is het eigenlijk best wel grappig. Ohja, de bandjes moesten we 3 dagen omhouden en moesten ze dan proberen los te maken (dus niet knippen of doorsnijden) zonder dat ze stuk gingen.
Na de Baci-ceremonie dronken we nog wat biertjes en gingen we slapen. De meisje en jongens moesten apart, en we sliepen gewoon om de grond in de kamer op een dun matrasje onder een hele grote klamboe, was eigenlijk heel knus was. Yuri sliep in een heel ander huis.
De volgende ochtend stonden we om 6 uur op om onze reis naar Luang Prabang te vervolgen met de slowboat. Het was een reis van 9 uur. Tussendoor stopten we bij nog een klein dorpje, met hele arme mensen, en kindertjes in vieze kleertjes. Alle kinderen waren dingen aan het verkopen en keken je heel zielig aan. Dat was wel even schrikken. Na een mooie sjaal te hebben gekocht zijn we weer teruggegaan naar de boot, om verder te gaan naar een tempel in een grot. Daarna vervolgde we onze reis naar Luang prabang!